เสียงกระซิบจากดอกทานตะวัน (In the Season When Sunflowers Whisper)

สามปีต่อมา เสียงโทรศัพท์จากพี่สาวก็ดังขึ้น “ยุนแจ…พ่อ…เสียแล้วนะ…นายจะมาใช่มั้ย?” ผมไม่รู้สึกอยากร้องไห้เลยสักนิด ยังไงเขาก็ไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของผมอยู่แล้ว วันที่ร้อนระอุกลางฤดูร้อน ณ บ้านในวัยเด็ก— พี่สาวที่ไม่ได้เจอกันนานก็ยังคงบอบบางและงดงามไม่เปลี่ยน ผมรู้ว่าควรจะซ่อนมันไว้ เก็บฝังมันไว้ แต่พูดน่ะมันง่ายกว่าทำเสมอ “ฉันขอโทษนะยุนแจ… ขอโทษที่คนสกปรกอย่างฉัน…เป็นพี่สาวของนาย”